De Nederlandse Antillen, ik moest eventjes op de wereldkaart kijken om te weten waar het juist lag. Tegenover Venezuela, in de Caraiben maar toch net buiten de ”Hurricane Belt”. Daar gingen we naar toe op zondag 24 september.
Met een tussenlanding op St Maarten brengt KLM ons probleemloos naar Curaçao na een vlucht van ongeveer 12uur. Op de luchthaven heerst een gezellige chaos van autochtonen die van god weet waar komen beladen met iedere denkbare soort bagage en natuurlijk toeristen zoals wij. We worden opgewacht door de plaatselijke agent van Enjoy Paradise. We moeten nog een uurtje wachten tot 6 andere reizigers te voorschijn komen en met z'n achten + 8 koffers + 8 handbagages worden we in een minibus taxi geperst. Godzijdank is Floris Suite hotel slechts een tiental minuutjes rijden. Het is uiteindelijk 20:00 als we ons in de king-size bedden ploffen. Het is een lange dag geweest.
Onze kamer is een suite, eigenlijk meer een klein appartement, met slaapkamer, salon, eethoek, keuken, badkamer en terras. Groot! We hebben zicht op het zwembad en het geheel ligt temidden van een tropische tuin. Heel mooi. Het strand ligt een 5-tal minuutjes te voet. Het is een prive strandje annex restaurant en bar, Hook's Hut. Betalend voor niet gasten van Floris hotel en er is ook de duikshop Hook's diving. Want Curaçao is voor alles een ideale duikbestemming, en ik ben vast van plan om mijn spiksplinternieuwe onderwater camera en duikcomputer hier ten gronde uit te proberen en dus spreek ik af voor duiken op dinsdag en woensdag.
We nemen de shuttlebus van 10:00 naar Willemstad voor een eerste kennismaking. De kleurrijke huisjes aan beide zijden van de haveningang en de pontonbrug staan op iedere folder. Punda en Otrabanda oftwel de Punt en de Andere Kant zijn de meest gekende kwartieren. Daar zijn de meeste restaurants en winkels en ook het postkantoor. Gilberte is gebeten door de philateliebug en dus is onze eerste aankoop enkele reeksen postzegels van de Nederlandse Antillen. De juwelierszaken worden zelfs geen blik gegund.
De temperatuur is rond de 32º en de vochtigheid is 80%; niet echt prima wandelweer, gelukkig waait hier het ganse jaar de passaatwind die voor verkoeling zorgt. In ieder geval, na een korte sandwich lunch, nemen we een taxi en gaan terug naar het hotel. De rest van de middag platte rust aan het zwembad. En 's avonds trakteren we ons in het gourmet restaurant ’Sjalotte ”van het hotel .
Vandaag de eerste duik, een rif vlakbij Hook’s Hut. Omdat het weeral enkele maanden geleden is sinds mijn laatste duik, laat ik mijn fototoestel maar aan land. Er zijn genoeg dingen waaraan ik moet denken en waarop ik moet letten. De zenuwachtigheid vóór de duik verdwijnt op slag wanneer je onder water verdwijnt en de automaat er voor zorgt dat je gewoon kunt ademen. De stille wereld van koraal en vissen en je hoort enkel het geborrel van de luchtbellen en het spijt me onmiddellijk dat ik mijn fototoestel niet bij me heb. Verschillende murenes staan als het ware in hun deurgat te kijken en poseren als het ware voor de foto. 50 minuten later staan we terug aan land.
We reserveren voor het diner in Hook's Hut.
’s Anderendaags zijn we vroeg op want ik heb een duikafspraak op 09:00 maar ik stel al snel vast dat een afspraak op een bepaald uur hier redelijk rekbaar is. ”Poco Poco”, in Papiamento ofwel ”kalmpjes aan” we zijn hier op de Antillen, niet in het jachtige Europa. De duik is op een andere lokatie, 15 minuutjes met de auto. Vaersenbaai. En dit keer heb ik wel mijn fototoestel bij me maar de murenes hebben vandaag een snipperdag genomen. Na de middag heeft men nog een duik georganiseerd, in Caracasbaai waar in ondiep water het wrak van een sleepboot ligt. We hebben weer gereserveerd in Hook’s Hut en dit keer hebben we een tafeltje op het strand praktisch aan de waterrand. Zalige temperatuur, lekker eten, een drankje, alles om het leven aangenaam te maken.
We trekken de ganse dag uit om naar Willemstad te gaan. De ganse stad is door Unesco op de lijst gezet van Werelderfgoed. Overal worden oude, vervallen huizen opgeknapt en het resultaat mag gezien worden. Het helpt natuurlijk ook dat Curaçao een fiscaal paradijs is en dat vele financiele instellingen hier een vestiging hebben of zoeken. De pontonbrug uit 1880 is een bezienswaardigheid en wordt opzij gedraaid iedere keer er een schip in of uit de haven moet. De nieuwe Julianabrug hoog boven de St Annabaai en de ingang van de haven blijkt nu al te laag voor de nieuwste Cruise mastodonten die Willemstad geregeld aandoen. We kopen fruit in de overdekte fruitmarkt, slenteren langs de ”floating market” waar schippers uit Venezuela hun goederen aan de man brengen en we bewonderen de sierlijke huizen. Er wordt veel gerestaureerd maar er is nog veel te doen. Na een lange lunchpauze op een terras aan de Wilhelmina pontonbrug, gaan we naar Kura Hulanda. Fotos tonen hoe het een tiental jaren geleden was; een grote brok ellende, vervallen en ingestorte huizen. Dat is nu wel anders. De gerenoveerde huisjes vormen nu een luxe hotel in de vorm van een mini dorp met 4 restaurants en een uniek museum over de slavernij in de caraiben.
Het is vrijdag en er is meer wind. We trekken naar het strand, vlak naast het onze is het strand van de Hilton en daar ligt de Seaworld Explorer een half-onderzeeboot. De romp ligt goed 1.5m onder de zeespiegel en heeft raampjes aan beide kanten waardoor men een mooi beeld heeft onder water. We plannen om mee te gaan op maandag morgen. Na de middag duiken op de lokatie van Holiday beach en ’s avonds gaan we eten in het Hilton hotel en we worden er dan nog getrakteerd op een caribic show met orkest.
We zoeken iemand die ons het eiland kan laten zien en we vinden die in de Nederlander Peter Trips biedt trips aan over het ganse eiland in kleine groepjes. En vandaag is dat een tochtje van een halve dag naar de grotten bij Hato en een struisvogelfarm. Grotten zijn in de regel koel en kil, niet deze. Het is er zelfs behoorlijk warm, warmer dan buiten en daar is het 32º maar met een verkoelende wind. De struisvogelfarm is een belevenis. Ze worden er gekweekt voor het vlees dat aan restaurants en hotels wordt verkocht. We bezoeken het in een opgelapte oude legertruck met een gids die zonder meer als stand up comedian z'n kost zou kunnen verdienen. Hoogtepunt is een ei waar het kuiken aan het uitbreken is, daar 's ochtends aan begon en er nog zo'n 24uur voor nodig zal hebben om door de dikke schaal te breken. Een leerrijk bezoek. ’s Avonds gaan we terug naar de Hilton voor een italiaans buffet.
Zondag en tijd voor onze eilandtour met Peter Trips. Het eiland is niet groot, en het grootste deel van de bevolking woont rond Willemstad en de haven. Fort Nassau is er het hoogste punt en je hebt een mooi zicht op de stad en de petroleum haven. Veel gegoede burgers hebben hun stek op Curaçao. Zoals Prins Alexander, Borsato en Heineken maar niet iedereen leeft er in kleine paleizen zeker de plaatselijke bevolking niet.
Boca Tabla is een grot met een piepklein strandje waar zeeschildpadden aan land komen om hun eieren te leggen. We bezoeken een voormalig slavenhuisje en lunchen bij Jaanchies waar we leguaan kunnen proeven, een plaatselijke specialiteit. Smaakt een beetje als kip. Curaçao is kurkdroog, er zijn geen rivieren en geen bronnen. Al het drinkwater wordt uit het zeewater gedistilleerd en het landschap bestaat meestal uit levensgrote cactussen en doornstruiken.
Enkele mooie natuurlijke stranden bezoeken, Knipbaai en Sta Marthabaai en de dag is zo om.
’s Avonds schuiven we nog ’ns aan in de Hilton voor een barbecue op het strand.
Maandag en het is tijd voor onze submarine tour. Zo krijg je te zien wat een duiker te zien krijgt maar dan zonder natte voeten te krijgen. Er ligt het restant van een bootje en zacht en hard koraal. Er is op de boot een duiker die te gepaster tijd overboort springt om de vissen te voederen tot groot jolijt van de passagiers. Die vissen kennen klaarblijkelijk deze boot en het klappen van de zweep want al bij het uitvaren volgen ze hem. Al bij al een leuke ervaring.
De rest van de week vullen we met een beetje duiken, een beetje snorkelen, een beetje zwemmen, een keertje naar Willemstad gaan (waarbij we ons bijna kapot zweten) op tijd een natje en op tijd een lekker etentje zonder dat het zelfs vervelend wordt. En voor we het weten is het zaterdag, moeten we onze koffers maken en worden we opgehaald en naar de luchthaven gebracht voor onze terugreis
Curaçao is een ontdekking, en bij leven en welzijn gaan we er zeker nog 'ns naartoe. Wellicht in combinatie met een bezoekje aan Bonaire. Plannen maken om op reis te gaan is zo wie zo al een beetje reizen.
